‘Wat voor soort
verhalen ga je schrijven?’, is de vraag die ik de laatste tijd vaak heb
gekregen. Een vraag die begrijpelijk is. Want een boek schrijven klinkt
allemaal leuk en aardig, het gaat toch om de inhoud. Daarom geef ik jullie wat
uitleg wat ik hoop te vinden maar ook wat mogelijke struikelblokken zijn op
deze route.
Ik wil vooral achtergrondverhalen en reportages gaan
schrijven. Dat zijn, voor degenen die er niet zo bekend mee zijn, artikelen die
niet zozeer een nieuwsfeit aan het licht brengen maar wel wat meer verdieping
bieden over een bepaald onderwerp. Het onderwerp van dit boekje moet vooral
worden welke invloed de huidige situatie in Oekraïne op de voetbalcompetitie
van dat land. Denk aan clubs uit het oostelijke gedeelte van dat land die hun
wedstrijden niet meer in hun thuishaven kunnen spelen door de oorlog. Dus voor complete wedstrijdverslagen kan je beter op internet gaan kijken.
Dat onderwerp kan je op verschillende manieren in tekst
vangen. Je kan interviews met mensen van de verschillende clubs afnemen. Maar ik
wil het breder trekken. Ik wil ook de situatie zelf aanschouwen en mijn
waarnemingen erop loslaten. Daarbij wil ik ook op een aantal vlakken in gesprek
gaan met psychologen en economen. Zo zou ik graag van een psycholoog willen
weten wat de impact van deze situatie op de generatie van de toekomst is en met
economen wat dit voor de voetbalcompetitie kan betekenen.
Maar de vraag is hoe kom je aan deze verhalen. Voor een
deel is het mogelijk om afspraken te maken met mensen en hen te interviewen. Maar
het andere deel haal je door gewoon de straat op te gaan en je te laten
meevoeren door de massa. Zien wat op je pad komt. En dat laatste ga ik vooral
doen. Ik wil me niet teveel laten leiden door een agenda die barstensvol is
gepland. Een beetje leven op de waan van de dag.
Het grootste probleem waar ik wel tegenaan loop is de
taal. Russisch of Oekraïens is een ontzettend moeilijke taal. Op dit moment kan
ik al redelijk wat letters herkennen, maar gesprekken voeren in een van deze
taal is niet mogelijk. En binnen zo’n korte termijn gaat dat Daarom zal ik op bepaalde momenten wel gebruik
moeten maken van een tolk. Maar goed, dat is voor latere zorg.
En het andere probleem is dat ik op een bepaald moment
kan vastlopen met het maken van afspraak om een interview te houden. Maar ook
daar zie ik weer mogelijkheden in. Als journalist kan je ook verhalen maken
over hoe frustrerend het kan zijn om ergens iets te willen halen maar niet kan
halen wat je graag zou willen hebben. Van niets kan je iets maken. En met dat
motto ga ik mijn avontuur tegemoet!